تطبیق ادبیات معاصر فانتزی آلمان و ایران براساس آثار مارکوهایتس و آرمان آرین

تخیل یا فانتزی( fantasy ) ژانری از فانتاستیک ( phantastic ) است، که ریشه های خود را از اسطوره شناسی و افسانه های مختلف می گیرد. تخیل در ادبیات، سینما، موسیقی و بازی های ویدئویی نمود بارز و پررنگی دارد. با این همه گفتنی است که این ژانر در دنیای داستان گویی یعنی در ادبیات فانتاستیک پا گرفت. این حوزه از ادبیات عمدتاً داستان هایی را در برمی گیرد که سرشار از موجودات و نماد هایی مانند جادوگری، حماسه سازی و قهرمانی، اژدها، پری، کوتوله ها، حلقه های جادویی و گنج های مخفی تمدن های از بین رفته هستند. این عناصر اساساً خیالی، اغلب از سوی نویسندگان این گونه داستان ها ( شاید بتوان آنها را فانتزی نویس نامید) صاحب جنبه های واقعی تکنولوژیکی و اجتماعی می شوند. در تخیل شاهد عوالمی خیالی هستیم که روی زبان بنا نهاده شده اند، دنیاهایی که از طریق کلمات و جملات تغییر پذیر هستند. طی قرون، خصوصیات جدیدی به این ژانر اضافه شدند. وین رایش می گوید: " ادبیات تخیلی را ظاهراً می توان به عنوان جرئی لاینفک از فرهنگ بشری درهمه دوران ها و در همه جا تلقی کرد. اولین داستان گویی احتمالاً در کنار آتش در عصر حجر صورت گرفته است. تخیل همچنین جزئی از ادیان و فرهنگ طبقه تحصیل کرده و فرهنگ ترش (فرهنگ سطحی) است و به نظر می رسد که بشر در خود ذاتاً قوه محرکی دارد که او را به سمت تخیل می کشاند"(2002، 10). تخیل، به مرور زمان به 10 زیر مجموعه و یا ژانرفرعی تقسیم شده است. در این پایان نامه به ژانر تخیل تاریخی پرداخته خواهد شد. تخیل، در معنای موجود در ادبیات، با اساطیر هر کشوری پیوند دارد. تأثیری که فیلم هایی مانند «ارباب حلقه ها» و «هری پاتر» بر نگارنده گذاشتند، منجر به این شد که ژانر فرعی تخیل تاریخی در آلمان و ایران را مورد بررسی قرار دهد. از این رو دو داستان از دو نویسنده نامدار مارکوس هایتس و آرمان آریان مورد بررسی قرار گرفتند. ابتدا روند شکل گیری و مشخصات ادبیات تخیل و ویژگی های این ژانر به اختصار توضیح داده خواهد شد، سپس ادبیات تخیل در آلمان و ایران بررسی خواهد شد و در آخر دو اثر "نیروهای آتش" مارکوس هایتس و " اشوذدنگهه" از آرمان آرین مورد مقایسه قرار خواهد گرفت. در کانون این مقایسه شخصیت ها، موضوعات و ویژگی های داستان های انتخاب شده قرار دارند. مارکوس هایتس و آرمان آریان در خلق شخصیت ها و عوالم خود از فرهنگ ها و اساطیر کشورهایشان بهره گرفتند. هر دو رخدادها و جریان های تاریخی کشورهایشان را از منظری تخیلی بازسازی و باز تعریف کردند و موجودات و موضوعاتی جدیدی را پدید آورده و آنها را وارد داستان های خیالی خود کردند. آثار هر دو متعلق به ژانر فرعی تخیل تاریخی اند.